twarze lasu

To projekt fotograficzny, który narodził się z mojej silnej wewnętrznej potrzeby prezentacji piękna natury w ludzkim odbiciu. Zaprosiłam do jego realizacji znajomych i artystów działających w grupie MASZ* licząc, że dzięki temu stanie się bogatszy, bardziej dostępny i wolny. W naszych realizacjach "LAS" nabrał najróżniejszych znaczeń od realistycznych, przez symboliczne, aż po surrealistyczne. W projekcie zawarta jest również niewiadoma, czy to człowiek jest tłem dla lasu, czy być może odwrotnie, a zrozumienie symetrii i koherętności najmądrzejszą z odpowiedzi. Na fotografiach poruszono wiele kwestii dotyczących symbiozy ludzi i drzew, uczuć wyzwalanych przez kontakt z naturą, szukania równowagi, a także smutnych następstw jej niszczenia.

Technika podwójnej ekspozycji - baśniowość i symbolika fotografii

Chcąc ukazać wzajemne zależności pomiędzy człowiekiem i drzewem, w wielu fotografiach wykorzystano technikę podwójnej ekspozycji, polegającą na nałożeniu na siebie dwóch zdjęć w apartach cyfrowych, lub podwójnego naświetlenia jednej klatki w aparatach analogowych. Dzięki tej technice magia budowania symbolicznych i niepowtarzalnych ujęć odbywała się już w aparacie. Niezwykłość otrzymanych w ten sposób obrazów i ich artyzm dodatkowo podkreślał, głębokie relacje pomiędzy człowiekiem i naturą, którym mocno zagraża powszechny materializm. Bogactwo duchowe, pogłębianie swojej wewnętrznej przestrzeni zaprezentowano w opozycji do szkodliwej dla natury cywilizacji pieniądza.

Co czujesz spacerując po lesie, leżąc w trawie, patrząc na drzewa i gwiazdy, czy śpiąc na mchu? Dawno tego nie robiliście? Brak czasu na to wielkie BYĆ. Brak czasu na pełniejsze zgłębianie siebie, a tam takie bogactwa emocji, uczuć i spostrzeżeń, pragnień i wielkich marzeń. Tylko trzeba pozwolić im zaistnieć.

Elementy etniczne, totemy i wierzenia kontra popkultura - rola rekwizytów w budowaniu obrazów

Chcąc podkreślić rozdźwięk pomiędzy czasami, gdy ludzie szanowali las i jego bogactwo, a obecnymi możliwościami niszczenia wszystkiego, co stanie na naszej drodze lub budzi nasze obawy, odwołano się do popularnych motywów i alegorii. Motywy indiańskie przywodzące na myśl jedność człowieka i natury, starosłowiańska totemiczność, miejsce mocy czerpanej z wnętrza ziemi, kontakt ze zwierzętami przeciwstawiono obrazom z banalnych filmów grozy, gdzie nocny las budzi strach i jest tłem drastycznych scen. Proste leśne rekwizyty pozwoliły zbudować baśniowe symboliczne fotografie wprost przemawiające do uczuć odbiorcy.

Krakowski Las - bądźmy EKO

Kiedyś usłyszałam, że "świadomość rodzi się w bólu" i sądzę, że tak jest w istocie. Przyjęcie do wiadomości, że nie jesteśmy beneficjentami świata i bezustannie zaciągamy dług u przyszłych pokoleń nie jest sprawą prostą. Z jednej strony zatwierdzamy możliwość powszechnej wycinki drzew zarastających nasze parcele, a z drugiej dziwimy się tak drastycznie pogarszającemu się powietrzu? I gdzie tu zdrowy rozsądek? Przebudowa parkowych alejek, rewitalizacja obiektów, ekspansja Krakowa i reorganizacja własnego ogródka wszystko to okupione jest wycinkami, betonowaniem i wypieraniem natury z naszego otoczenia. Osiedla Nowej Huty zawstydzają te dopiero ukończone ilością drzew i zieleni (np. Avia powszechnie przezywana betonową dżunglą). Stąd rodzą się proste pytania: Czy w wyścigu za pieniądzem musimy gubić zdrowy rozsądek? Czy w istocie w przestrzeni miejskiej brakuje miejsca dla drzew? A wszelkie krakowskie "korytarze powietrzne" muszą wypełniać nowe bloki?

Chcąc podkreślić lokalne uwarunkowania projektu, sesje realizowane były na terenie Krakowa w miejscu, które nie zostało jeszcze doszczętnie zurbanizowane - w lesie Witkowickim, a także na kopcu Kraka, gdzie obecnie możemy znaleźć najpopularniejsze i najczęściej fotografowane drzewo w Krakowie, stojące samotnie u podnóża kopca i spoglądające na rozpościerający się przed nim Kraków.

Symetria inną nazwą równowagi

W poszukiwaniach wizualnej jedności oprócz przytoczonych antytez i kontrastów posłużono się symetrią. Odbicie lustrzane, proste linie w otoczeniu leśnym podkreślają istotność równowagi, potrzebę jej bezustannego odnajdywania i utrzymywania.Niezachwiane granice między naturą, a ludzkim życiem gwarantują odpowiednią jego jakość. Lecz nie jest to nigdy stan permanentny. Tę równowagę trzeba ciągle i na nowo osiągać, szukać jej i wkładać olbrzymią pracę by nie została zachwiana.

las tworzy nas

.

nigdy nie pomyślałam, że może Cię nie być, znikniesz gdzieś za horyzontem i moje palce nie odnajdą drogi do twej skóry, nie będą krażyć w labiryntach załamań, pozostanie mi jedynie moja łabędzia tęsknota odbijająca się echem od dusznej przestrzeni twej nieobecności